நாம் பொதுவாக, குழந்தைகள் தூங்காமல் வெகு நேரம் விழித்திருந்தால் சொல்லும் ஒரு பதம் - அடக் கொட்டாப்புளி!
கொட்டாப்புளி என்பது தச்சர்கள் பயன்படுத்தும் ஒரு வகையான சுத்தியல். மரத்தால் ஆனது. ஆனால் மிருதுவான குழந்தைகளுக்கு எப்படி இப்படி ஒரு பெயர் வந்தது? கண்ணெறி பட்டுவிடுமோ என்று அவ்வாறு கூறுகிறார்களா? எனக்கு அதில் திருப்தி இல்லை.
எங்கிருந்து இந்தக் கொட்டாப்புளி என்ற வார்த்தை வந்தது என்று எனக்குப் பல நாட்களாக ஒரு கேள்வி.
சமீப காலமாக திவ்ய பிரபந்தம் படித்து வருகிறேன். அதனால் அதற்குச் சம்பந்தப் பட்ட கதைகள் படிப்பதில் ஆர்வம் அதிகம் எழுந்தது.
நம்மாழ்வார் பற்றிப் படிக்கையில், பிறந்ததிலிருந்தே கண்களைத் திறக்காது, அழவும் அழாது கிடந்த குழந்தையான நம்மாழ்வாரை, அவரது பெற்றோர்கள், ஆழ்வார் திருநகரி கோயிலில் உள்ள ஒரு புளிய மரத்தின் கீழ் விட்டுவிட்டனர்.
பெருமாள் சந்நிதியில் இருந்தால் குழந்தைக்கு எந்த ஆபத்தும் நெருங்காது, குழந்தையும் சரியாகி விடுவார் என்ற நம்பிக்கையில் ஆதிநாதனிடம் சமர்ப்பித்தனர். ஆனால், குழந்தை, பிறந்ததிலிருந்து பகவத் தியானத்தில் இருந்தது அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை. 16 ஆண்டுகள் கழித்தே கண்ணைத் திறந்தார். அது பெரிய கதை.
இப்போது புளிய மரத்திற்கு வருவோம். அந்தப் புளியமரம், ஒரு நாளும் தூங்குவது இல்லை. அதாவது, அதன் இலைகள் எப்போதும் விரிந்த நிலையிலேயே இருக்கும். இம்மரத்தில், பூக்கள் பூக்கும், அவை காயாகும். ஆனால் பழமாக அவை மாறாது.
உறங்காப் புளி என்று இந்த மரத்தைக் கூறுவார்கள். 5100 ஆண்டுகளுக்கு மேல் பழமையானது.
ஆதிசேஷன் (இலக்குவணன்) இம்மரமாக, துர்வாச முனிவரின் சாபத்தால் ஆனார் என்றும், இராமபிரானே, நம்மாழ்வாராய் அங்கே அவதரித்தார் என்றும் கூறுவார்கள்.
உறங்குதல் என்றால் கண் கொட்டல் என்று சொல்வதுண்டு. கண் கொட்டாப் புளி = உறங்காப் புளி.
இதுவே நாளடைவில் கொட்டாப்புளி ஆகிவிட்டது என்று எண்ணுகிறேன்.
அதனால் குழந்தைகளை கொட்டாப்புளி என்று சொன்னால், இனி இந்தப் புளிய மரமும், நம்மாழ்வாரும் நினைவுக்கு வர வேண்டும்.
பி.கு. - இது முற்றிலும் என் சொந்தக் கருத்தே. நம் முன்னோர்கள், இறைவன் சம்பந்தப் பட்ட விஷயங்களைக் குழந்தைகளோடு சேர்ப்பது வழக்கம் என்னும் நம்பிக்கையில் எழுதினேன்.
English Translation:
We (in Tamil Nadu) use to call the children who stays awake for long time as kottAppuLi. I was in search of the reason behind using this word 'kottAppuLi'. KottAppuLi is a hammer made out of wood, used by carpenters. How come tender child are called with this rigid name? Some says to overcome the ill omens (kaN dhrishti) casted by people, they say like this. But I was not satisfied with that answer.
Recently I read a short version of Sri NammAzhwAr's life. It gave me the answer.
NammAzhwAr was born in a place called kurugoor (AzhwAr thiru nagari) near Tirunelveli. From the second he was born, he neither cried nor did he opened his eyes. His parents were so worried and they left him under a tamarind tree (puLiya maram) in the Adhi nadha perumaL temple in kurugoor. They believed that, the Lord will take care of the child and all his problems will be solved. They seldom knew that the child was constantly thinking of the Lord from the moment it was born. After 16 years only NammAzhwAr opened his eyes. Thats a big story.
Let us come to this tamarind tree in the temple.
The history says that Lakshmana prevented Sage Durvasa from meeting Rama when Lord Yama was talking with Lord Rama. So, getting angry with Lakshmana, the sage cursed him to become a tamarind tree. It is said that Lord Rama himself was born as NammAzhwAr and resided under the tamarind tree.
This tree is more than 5110 years old. The speciality of this tree is, it will never sleep. That is, its leaves will always be open. It's leaves won't shrink during sun set as other trees' leaves will do. So it is called as uRangAppuLi or the tamarind tree that will never sleep. One can see flowers blooming in this tree. Raw Tamarind being borne from the flowers. But one cannot spot a single tamarind fruit in this tree.
In Tamil, for sleep, we have another word viz. kaN kottal. So, the tamarind tree without sleep can also be called as kaN kottAp puLi. From this kottAppuLi word should have come.
So if we call a child as kottAppuLi hereafter, we should immediately think of nammAzhwAr and the sacred tamarind tree at AZhwar thiru nagari.
Please note that this is just my view. I have a belief that the words of our ancestors will definitely have some connection with the almighty. So I wrote.
கொட்டாப்புளி என்பது தச்சர்கள் பயன்படுத்தும் ஒரு வகையான சுத்தியல். மரத்தால் ஆனது. ஆனால் மிருதுவான குழந்தைகளுக்கு எப்படி இப்படி ஒரு பெயர் வந்தது? கண்ணெறி பட்டுவிடுமோ என்று அவ்வாறு கூறுகிறார்களா? எனக்கு அதில் திருப்தி இல்லை.
எங்கிருந்து இந்தக் கொட்டாப்புளி என்ற வார்த்தை வந்தது என்று எனக்குப் பல நாட்களாக ஒரு கேள்வி.
சமீப காலமாக திவ்ய பிரபந்தம் படித்து வருகிறேன். அதனால் அதற்குச் சம்பந்தப் பட்ட கதைகள் படிப்பதில் ஆர்வம் அதிகம் எழுந்தது.
நம்மாழ்வார் பற்றிப் படிக்கையில், பிறந்ததிலிருந்தே கண்களைத் திறக்காது, அழவும் அழாது கிடந்த குழந்தையான நம்மாழ்வாரை, அவரது பெற்றோர்கள், ஆழ்வார் திருநகரி கோயிலில் உள்ள ஒரு புளிய மரத்தின் கீழ் விட்டுவிட்டனர்.
பெருமாள் சந்நிதியில் இருந்தால் குழந்தைக்கு எந்த ஆபத்தும் நெருங்காது, குழந்தையும் சரியாகி விடுவார் என்ற நம்பிக்கையில் ஆதிநாதனிடம் சமர்ப்பித்தனர். ஆனால், குழந்தை, பிறந்ததிலிருந்து பகவத் தியானத்தில் இருந்தது அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை. 16 ஆண்டுகள் கழித்தே கண்ணைத் திறந்தார். அது பெரிய கதை.
இப்போது புளிய மரத்திற்கு வருவோம். அந்தப் புளியமரம், ஒரு நாளும் தூங்குவது இல்லை. அதாவது, அதன் இலைகள் எப்போதும் விரிந்த நிலையிலேயே இருக்கும். இம்மரத்தில், பூக்கள் பூக்கும், அவை காயாகும். ஆனால் பழமாக அவை மாறாது.
உறங்காப் புளி என்று இந்த மரத்தைக் கூறுவார்கள். 5100 ஆண்டுகளுக்கு மேல் பழமையானது.
ஆதிசேஷன் (இலக்குவணன்) இம்மரமாக, துர்வாச முனிவரின் சாபத்தால் ஆனார் என்றும், இராமபிரானே, நம்மாழ்வாராய் அங்கே அவதரித்தார் என்றும் கூறுவார்கள்.
உறங்குதல் என்றால் கண் கொட்டல் என்று சொல்வதுண்டு. கண் கொட்டாப் புளி = உறங்காப் புளி.
இதுவே நாளடைவில் கொட்டாப்புளி ஆகிவிட்டது என்று எண்ணுகிறேன்.
அதனால் குழந்தைகளை கொட்டாப்புளி என்று சொன்னால், இனி இந்தப் புளிய மரமும், நம்மாழ்வாரும் நினைவுக்கு வர வேண்டும்.
பி.கு. - இது முற்றிலும் என் சொந்தக் கருத்தே. நம் முன்னோர்கள், இறைவன் சம்பந்தப் பட்ட விஷயங்களைக் குழந்தைகளோடு சேர்ப்பது வழக்கம் என்னும் நம்பிக்கையில் எழுதினேன்.
English Translation:
We (in Tamil Nadu) use to call the children who stays awake for long time as kottAppuLi. I was in search of the reason behind using this word 'kottAppuLi'. KottAppuLi is a hammer made out of wood, used by carpenters. How come tender child are called with this rigid name? Some says to overcome the ill omens (kaN dhrishti) casted by people, they say like this. But I was not satisfied with that answer.
Recently I read a short version of Sri NammAzhwAr's life. It gave me the answer.
NammAzhwAr was born in a place called kurugoor (AzhwAr thiru nagari) near Tirunelveli. From the second he was born, he neither cried nor did he opened his eyes. His parents were so worried and they left him under a tamarind tree (puLiya maram) in the Adhi nadha perumaL temple in kurugoor. They believed that, the Lord will take care of the child and all his problems will be solved. They seldom knew that the child was constantly thinking of the Lord from the moment it was born. After 16 years only NammAzhwAr opened his eyes. Thats a big story.
Let us come to this tamarind tree in the temple.
The history says that Lakshmana prevented Sage Durvasa from meeting Rama when Lord Yama was talking with Lord Rama. So, getting angry with Lakshmana, the sage cursed him to become a tamarind tree. It is said that Lord Rama himself was born as NammAzhwAr and resided under the tamarind tree.
This tree is more than 5110 years old. The speciality of this tree is, it will never sleep. That is, its leaves will always be open. It's leaves won't shrink during sun set as other trees' leaves will do. So it is called as uRangAppuLi or the tamarind tree that will never sleep. One can see flowers blooming in this tree. Raw Tamarind being borne from the flowers. But one cannot spot a single tamarind fruit in this tree.
In Tamil, for sleep, we have another word viz. kaN kottal. So, the tamarind tree without sleep can also be called as kaN kottAp puLi. From this kottAppuLi word should have come.
So if we call a child as kottAppuLi hereafter, we should immediately think of nammAzhwAr and the sacred tamarind tree at AZhwar thiru nagari.
Please note that this is just my view. I have a belief that the words of our ancestors will definitely have some connection with the almighty. So I wrote.